Starożytny Kult Isztar

Isztar (sumeryjskie Inanna) była najważniejszym żeńskim bóstwem Mezopotamii. Bogini miłości i zmysłowości, ale również wojny i zemsty. Królowa niebios. Imię Isztar (wcześniej Esztar) w języku akadyjskim spokrewnione jest z imionami: Attar (południowoarabskie bóstwo) i Astarte (fenicka bogini, biblijna Asztoret).

Sumeryjskie "Inanna" prawdopodobnie wywodzi się od Nin-ana ("Pani Nieba"). Występuje również w formie Inana oraz Innin.

Isztar według głównych przekazów przedstawiana jest jako córka boga Ana. Ale była też uważana za córkę boga księżyca Nanny (Sina) i siostrę boga słońca Utu (Szamasza). W jeszcze innych przekazach była córką Enlila a nawet Enkiego. Siostrą jej była Ereszkigal, bogini świata podziemnego Kur, a posłanką bogini Ninszubur.

Inanna nie ma stałego małżonka, ten fakt jest związany z tym, że jest boginią miłości cielesnej. Nawet z Dumuzim, który często jest określany jako jej "umiłowany", łączą ją niejasne stosunki. Nie przypisywano jej także dzieci. Jedynym wyjątkiem jest bóg Szara.

W Uruk znajdowała się główna świątynia Inanny E-ana ("Dom Nieba"). Istniały też lokalne odmiany tej bogini: Inanna z Zabalam, Inanna z Agade (Akad), Inanna z Kisz, Isztar z Niniwy i Isztar z Arbeli.

W Isztar można wyodrębnić 3 aspekty:

- bogini miłości cielesnej
- bogini wojny. Dla Asyryjczyków była nią zwłaszcza Isztar z Arbeli.
- utożsamianie bogini z planetą Wenus. W tej formie występowała czasami pod imieniem Ninsianna.

Zwierzęciem Isztar był lew, a jej symbolem gwiazda lub tarcza z gwiazd. W pewnym okresie symbolem mogła być też rozeta.